Wianuszki na oktawę Bożego Ciała
Coraz częściej mówi się o zwyczaju święcenia wianków na zakończenie oktawy Bożego Ciała, ale mało kto zna jego znaczenie i symbolikę. Przed czym chroni poświęcony wianek i z jakich roślin powinien być wypleciony?
Wianki w tradycji ludowej
Wianki poświęcone w czasie oktawy Bożego Ciała są symbolem ludzkiej pracy oraz darów od Boga, które służą ludziom i wszelkim istotom na ziemi.
Dawniej wianki zostawiano w kościele na osiem dni, a do domu zabierano je dopiero ostatniego dnia oktawy. Wianki przewiązane czerwoną tasiemką, wieszano obok drzwi wejściowych, w sieni lub w izbie nad świętym obrazem. Według wierzeń chroniły domostwo przed nieszczęściami, pożarem, uderzeniem pioruna i złymi mocami. Poświęconego ziela nie można było wyrzucić. Należało je przechowywać przez cały rok, a po tym okresie spalić. Stary wianek zastępowano nowym.
Wianki nie tylko chroniły dom i jego mieszkańców przed nieszczęściem, ale także pomagały w powrocie do zdrowia. Z zasuszonych i skruszonych ziół robiono napary, które miały właściwości lecznicze. Niekiedy wianki wieszano również w stajni, aby chroniły zwierzęta przez chorobą. Wierzono także, że zapobiegają szkodnikom, które niszczą uprawy.
Obecnie wianki święcimy ostatniego dnia oktawy. Pleciemy je z takich roślin jak: mięta, macierzanka, rumianek, rozchodnik, kopytnik, jaśmin, koniczyna, dzika róża. Do wianków można dodać również inne zioła oraz rośliny z naszego ogródka.
26 czerwca br. osoby przybyłe na warsztaty wicia wianuszków do GOK w Goniądzu, poznały zwyczaj tworzenia wianków oraz nauczyły się ich wyplatania. Barwne kompozycje zostaną poświęcone na czwartkowej Mszy Świętej.
Wianuszki
